Walentynki: pochodzenie, tradycje i zwyczaje. Część 2.

Coroczne święto zakochanych przypada oczywiście na 14 lutego. Sama nazwa, „Walentynki” pochodzi od imienia świętego Walentego. Co ciekawe, 14 lutego ma on swoje własne święto w Kościele Katolickim.

Niewiele jednak osób wie, że 14 lutego przypada również dzień osób chorych na epilepsję i… Chorych psychicznie. Niektórzy uważają to za dobry żart, czego przykładem mogą być nawet kartki walentynkowe: „wszyscy robią słodkie minki, bo dziś mamy… Święto chorych psychicznie! Wszystkiego najlepszego z okazji Twojego dnia!”.

W niektórych miejscach zwyczajem walentynkowym jest wysyłanie krótkich, miłosnych liścików lub właśnie kartek. Niektórzy, ci mniej odważni, nie podpisują się, woląc pozostać anonimowymi. Na Zachodzie w tym dniu zakochani wymieniają się drobnymi upominkami.

Jako, że same Walentynki nie są świętem katolickim, to obchodzą je również protestanci. Dziwnym może być fakt, że Brytyjczycy uznali to święto za swoje własne. Może to być dlatego, że świat dowiedział się o walentynkach dzięki sir Walter Scott, który żył w XVIII wieku.

Do naszego kraju Walentynki trafiły dość późno, bo w latach 90’ XX wieku. Do naszych zwyczajów weszła razem z kultem świętego Walentego z Bawarii i Tyrolu. Od tamtej pory Walentynki walczyły z naszym świętem zakochanych zwanym Nocą Kupały. Noc Kupały obchodzona była w nocy z dnia 21 na 22 czerwca.